Jak rozpoznać potencjalnych autokratów, zanim nieodwracalnie przejmą rządy i popadną w chorobę dyktatury?
Współczesne dyktatury nie są zazwyczaj skutkiem zamachów stanu. W ośmiu na dziesięć przypadków nie są efektem rewolucji, lecz ewolucji demokracji w dyktaturę. Proces ten przebiega powoli i zawsze zaczyna się zwycięstwem polityka o dyktatorskich ambicjach w wolnych, demokratycznych wyborach.
Wiele wskazuje na to, że Grzegorz Schetyna poświęca demokrację dla swoich osobistych interesów.
Przed nadchodzącymi wyborami polska scena polityczna wydaje się uporządkowana. Naprzeciwko PiS staną trzy bloki wyborcze: PO pod szyldem Koalicji Obywatelskiej, Lewica i PSL z Kukizem, czyli Koalicja Polska. Nauczone doświadczeniem SLD z ostatnich wyborów, wszystkie partie opozycyjne wbrew nazwom sugerującym koalicję idą do wyborów z list jednej z wchodzących w nie partii. Przewaga prawicy jest tak dominująca, że wszyscy jej konkurencji wolą dmuchać na zimne i nie ryzykować podwyższenia progu wyborczego do 8 proc.
Nie ma śladu po zjednoczonej opozycji z wyborów do europarlamentu. Grzegorz Schetyna drastycznie zmienił strategię. Zamiast budować wspólny front opozycyjny pod własnym przewodnictwem, teraz, wręcz odwrotnie, zrobił wszystko, by opozycję podzielić. Dlaczego? To proste – politycznie mu się to bardziej opłaca.
W ostatnią sobotę doszło do próby rozbicia marszu równości w Białymstoku. Brutalna agresja i spontaniczna przemoc okazana przez dotychczasowych sojuszników, może być poważnym problemem dla partii rządzącej. Mariaż prawicy, Kościoła, nacjonalistów i kiboli jest oczywisty i trudno będzie partii rządzącej szybko z tych czułych objęć się wyplątać.
Program 500+ przedstawiany jest w mediach jako największy sukces rządów PiS, a jego rozszerzenie na pierwsze dziecko jako „prezent” od Jarosława Kaczyńskiego dla Polaków. To największy fałsz polityczny od czasów komunizmu.
Łukasz Pawłowski: Czy jest pan aktualnie najgorszym doradcą politycznym w Polsce?
Jakub Bierzyński: To chyba pytanie nie do mnie.
Gdy Jarosław Kaczyński zapowiada na kongresie programowym Zjednoczonej Prawicy „walkę ze złem” jako światopoglądowe hasło własnej formacji i obiecuje, że jego partia nie cofnie się z obietnic wyborczych „ani o krok”, opozycja nadal dyskutuje w jakiej konfiguracji pójść do jesiennych wyborów. Podstawowe pytanie brzmi: razem czy osobno?
Oba scenariusze mają swoich zwolenników, oba mają wady i zalety.
Przejęcie steru rządów nie jest dziś priorytetem opozycji, bo wszyscy siedzimy na gigantycznej bombie, która wkrótce wybuchnie. I jest tylko pytanie, komu ten granat wybuchnie w ręku – mówi Jakub Bierzyński, doradca Ryszarda Petru, a następnie Roberta Biedronia.
To bardzo ważny dzień dla Polski. Jarosław Kaczyński musi głęboko zrewidować swoje plany podporządkowania wymiaru sprawiedliwości, jako pierwszego kroku do autorytaryzmu na wzór węgierski.
Prawica i Kościół z premedytacją przekłamują historię.
Kościół jest jedynym depozytariuszem systemu wartości, który w Polsce jest powszechnie znany. Kto podnosi rękę na Kościół, chce go zniszczyć, ten podnosi rękę na Polskę”. „Co jest po drugiej stronie? Jest urbanopalikotyzm, nihilizm” – mówił Jarosław Kaczyński w trakcie ostatniej kampanii wyborczej.
Nastroje po wyborach są jednoznaczne – media obwieściły zwycięstwo PiS i klęskę opozycji. Koalicja straciła milion głosów w porównaniu z wynikiem z poprzednich wyborów. Wiosna nie spełniła oczekiwań. W wielkim plebiscycie za lub przeciw władzy, PiS zmobilizował większość swoich wyborców i wygrał. Na jesieni czeka nas „druga połowa meczu”. Czy opozycja może ją wygrać? To pierwsze pytanie. Czy powinna? To drugie.